De uitdrijving / het persen

De eindsprint, de finish is in zicht, is het een jongen of een meisje of als je dat al weet; heeft hij of zij haartjes op wie lijkt hij of zij? De handschoenen worden aangetrokken, het fototoestel wordt erbij gepakt…

Na een periode van weeën opvangen heb je volledige ontsluiting en krijg je persdrang. Het moment is aangebroken dat jullie kindje geboren wil worden!

• Persen
• Bevalhoudingen
• Als het anders gaat
• De geboorte van je kindje
• Wel of geen hechtingen

Persen
Indien je volledige ontsluiting hebt, dit is ongeveer 10 cm ontsluiting, betekent dit dat de opening van de baarmoedermond zo groot is dat het hoofdje en de rest van het lijfje erdoor kan. Bij de ene baby is dit dus 9 cm, bij de andere 11. Het hangt er een beetje vanaf hoe groot het hoofdje van de baby is en hoe de baby ligt. Vlak voor dit punt zal je meestal drukgevoel of persdrang krijgen. Drukgevoel is het gevoel dat het hoofdje van de baby tegen je onderkant drukt en met name op je anus. Je kunt de weeën nog gewoon opvangen, maar hebt wel het gevoel dat het drukt, dat je moet poepen tijdens een wee. Dit gevoel zal vroeg of laat overgaan in persdrang. Persdrang is hetzelfde gevoel, maar dit kun je met geen mogelijkheid tegenhouden, dat gebeurt gewoon. De baarmoeder is op dit moment zelf met de uitdrijving van jullie kindje begonnen en jij kunt alleen maar meegaan in het gevoel. Bij persdrang zie je de buik helemaal naar binnen trekken en moet je gewoon persen, je kan op dat moment ook niet meer omschrijven of zeggen wat er gebeurt, je doet het gewoon.

Meestal zal het zo gaan dat we bij het weeën opvangen gewoon rustig wachten tot er persdrang ontstaat. Je lichaam geeft aan wat er gebeurt en vertelt jou wat er moet gebeuren. Volg dat gevoel! Laat je niet van de wijs brengen met een gedachte dat het nog te vroeg is. Ook hier geldt: laat het gebeuren, je kunt het toch niet tegenhouden! Zodra je gaat tegenwerken wat je lichaam aangeeft raakt je lichaam in de war en kan het zijn dat de persdrang op een gegeven moment zelfs stopt, juist als we de persdrang hard nodig hebben. Je hoeft dus als je persdrang hebt niet zelf keihard mee te gaan persen, laat gewoon gebeuren wat er gebeurt en als je lichaam niet perst, doe jij het ook niet.

Soms heb je volledige ontsluiting, maar nog geen persdrang. Dat kan. Soms neemt je lichaam even een pauze. Dit zien we vaker gebeuren als je heel vlot ontsloten bent. Raak niet ontmoedigd, maar geniet even van je pauze en ontspan. We wachten dus met het persen tot het gunstigste moment.

Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen met een bevalling. Zo is het soms toch nodig om te gaan persen ook al heb je nog geen goede persdrang, bijvoorbeeld als de baby het niet zo leuk meer vindt en we willen dat de baby snel geboren wordt. Zo kan het juist ook zo zijn dat we je soms vragen juist een paar weeën weg te zuchten, om dezelfde reden, zodat de baby even bij kan komen.

Bevalhoudingen
Persen kun je op verschillende manieren doen. Op bed, op de kruk of staand, etc. In principe zullen we samen met jou bepalen wat voor jou en je kindje op dat moment de beste en prettigste houding is om te bevallen. Soms betekent dit het afwisselen van houdingen. Je krijgt natuurlijk op een gegeven moment gewoon persdrang als je ligt of staat of zit. We kunnen gewoon in deze houding, die kennelijk voor jou het beste te doen is doorgaan. Net als met de ontsluiting voel je vaak zelf aan wat de beste houding is, luister dus ook hier weer naar je lichaam. Klik hier voor meer informatie over bevalhoudingen.

De baarkruk hebben we altijd in de auto mee, je hoeft hier dus niet specifiek om te vragen.

De gemiddelde duur van het persen bij een eerste kindje is een uur. Dit lijkt heel lang, maar de tijd vliegt vaak voorbij. Als je al een keer bevallen bent gaat dit vaak veel sneller.

Als het anders gaat
Soms komt het voor dat we tijdens je thuisbevalling bij het persen de gynaecoloog nodig hebben en we naar het ziekenhuis moeten. Dit kan door heel verschillende redenen komen. Bijvoorbeeld omdat het te lang duurt voordat de baby geboren wordt, misschien omdat de weeën niet sterk genoeg zijn of het hoofdje van de baby niet gunstig in je bekken ligt om geboren te worden. Ook kan het zijn dat de baby het niet leuk meer vindt en aangeeft dat het niet te lang meer moet duren. Als we dan moeten vertrekken naar het ziekenhuis is dat natuurlijk heel vervelend.

Omdat er op zo’n moment van alles door je hoofd gaat kan je dingen vergeten in te pakken die je wel bij je wilt hebben. Daarom is het altijd handig om een ‘ziekenhuistas’ klaar te hebben staan.

Wel of geen hechtingen?
Als alles goed gaat wordt je kindje op de natuurlijke manier en zonder hulp van ons geboren. Soms is het nodig om een knip te zetten. De enige reden om een knip te zetten is dat het kind sneller geboren moet worden omdat hij/zij het benauwd heeft. Heel zelden is het nodig om een knip te zetten omdat de baby niet verder komt. Uit onderzoek is gebleken dat een ruptuur vaak mooier en beter en met minder pijn geneest dan een knip. Een knip zetten we dus enkel als het echt nodig is en altijd onder verdoving. Als je een ruptuur of een knip hebt zullen we dit ook zelf hechten. Hechten doen we uiteraard ook altijd onder verdoving.

De geboorte van je kindje
Als jullie kindje geboren is zullen we hem of haar direct bij je op je blote borst leggen. Dit is namelijk het warmste plekje in de kamer en daar voelt de baby zich veilig. We drogen de baby af om afkoeling te voorkomen en dekken hem of haar warm toe. Vaak zal je kindje even huilen en daarna rond gaan kijken. Het zicht van een baby’tje is helemaal scherp tot op ongeveer 15-20 cm. Als je kindje dus bij je op je borst ligt zal hij of zij je perfect kunnen zien.

Soms heeft een kindje wat moeite om op gang te komen en moet hij of zij gestimuleerd worden om te gaan ademen. Soms is het ook nodig dat er extra zuurstof gegeven wordt, dit hebben we altijd bij ons. Ook bezitten wij de vaardigheden om een kindje echt te beademen en desnoods te reanimeren (beademen inclusief hartmassage). Aangezien we een strenge risicoselectie hanteren (wie mag er wel en wie mag er niet thuis bevallen) komt het gelukkig zeer zelden voor dat wij als verloskundigen thuis echt moeten beademen, laat staan reanimeren.